63.
| 1 | Quod ideo non praetermisi, quia plerique ita argumentantur unius uxoris virum dici post baptismum habitae; eo quod baptismo vitium sit ablutum, quo afferebatur impedimentum. |
| 2 | Et vitia quidem atque peccata diluuntur omnia; ut si quis contaminaverit suum corpus cum plurimis, quas nulla coniugii lege sociaverit, remittantur ei omnia: sed coniugia non resolvuntur, si quis iteraverit; culpa enim lavacro, non lex solvitur: nulla enim culpa coniugii; sed lex est. |
| 3 | Quod legis et igitur non remittitur, quasi culpa: sed tenetur, quasi lex. |
| 4 | Ideo et Apostolus legem posuit, dicens: Si quis sine crimine est, unius uxoris vir (Dist. 26, cap. Qui sine). |
| 5 | Ergo qui sine crimine est, unius uxoris vir, tenetur ad legem sacerdotii suscipiendi: qui autem iteraverit coniugium, culpam quidem non habet coinquinati, sed praerogativa exuitur sacerdotis. |